Portuguesas
Óbidos to jedno z niewielu miast w Portugalii w których można poczuć niepowtarzalny, średniowieczny klimat. Nad miastem góruje wybudowana w XII wieku twierdza, a pod nią znajdziemy urokliwe, bielone domy o ciemnopomarańczowych dachach. Do Óbidos warto zajrzeć również ze względu na portugalską wiśniówkę – ginjinhę. Tylko tutaj wypijecie ją w czekoladowych kieliszkach.
Lagos jest miastem, które zdecydowanie warto zobaczyć. Łączy w sobie bogatą historię z jednymi z najpiękniejszych w rejonie Algarve widoków. To tutaj znajdziecie przepiękne Ponta da Piedade, a gdy już znudzi Wam się plażowanie, przespacerujecie się po niewielkiej, ale niezwykle uroczej starówce.
Katedra w Bradze (Se de Braga) jest najstarszym kościołem na terenie Portugalii i jednym z najstarszych na terenie półwyspu Iberyjskiego. Turystów skusi swoim wnętrzem i największym zabytkiem – gigantycznymi, podwójnymi organami.
Cabo da Roca, najbardziej wysunięty na zachód punkt w Europie, w XI wieku określany nawet mianem „końca świata”, z czasem okazał się tylko bramą do wielkich odkryć Portugalczyków. Dziś zachwyca wspaniałymi klifami i dziką przyrodą. Tuż przy przylądku znajduje się jedna z najpiękniejszych plaż w pobliżu Lizbony – Praia da Ursa.
Przełom XIX i XX wieku w Portugalii spowodował rozkwit popularności budowy letnich rezydencji na wybrzeżu nad Tagiem. Możnowładcy, szlachcice decydowali się wówczas na zainwestowanie środków finansowych w konstrukcje azylu, swego rodzaju daczy z dala od gwarnych ulic Lizbony, Porto, czy Bragi. Jednym z koronnych przykładów takich tendencji jest pałac Condes de Castro Guimarães, zwany Wieżą Świętego Sebastiana w Cascais, czyli bezpośrednim sąsiedztwie stołecznego świata.
W urokliwym centrum Faro znajduje się stosunkowo kościół Igreja do Carmo. Świątynia najbardziej znana jest z niewielkiej kaplicy kości, wyłożonej czaszkami i kośćmi ponad 1200 mnichów. Sam obiekt wnosi się na niewielkim podwyższeniu, a przed jego wejściem znajdziemy plac wyłożony wzorzystą kostką (calçada portuguesa), którą wieńczy znak zakonu karmelitańskiego ze słynną górą w pobliżu izraelskiej Hajfy i trzema gwiazdami.
W pobliżu Lizbony, w odległości zaledwie czterdziestu kilometrów, leży Mafra. W tym niepozornym mieście można odnaleźć prawdziwą perłę architektury portugalskiej. Pałac w Mafrze, bo o nim mowa, jest jedną z największych i najpiękniejszych portugalskich rezydencji. Choć nigdy na stałe nie zamieszkała w nim rodzina królewska, to wspaniała bibliotekę i bazylikę robi niesamowite wrażenie.
Wpływ na współczesny wygląd Lizbony miało głównie potężne trzęsienie ziemi z 1755 roku, po którym odbudowano stolicę staraniem wszystkich mieszkańców. Główną postacią, po dziś dzień utożsamianą z procesem restauracji, jest niejaki Sebastião José de Carvalho e Melo, któremu dzieje przypisały przydomek pierwszego Markiza de Pombal. Współcześnie wiele ulic, arterii, parków, skwerów, czy deptaków nosi nazwę osiemnastowiecznego polityka, a jednym z takich miejsc pozostaje Praça do Marquês de Pombal, ważne rondo pomiędzy Avenida da Liberdade i parkiem Edwarda VII.
Dzisiejsza Portugalia czerpie garściami z dziedzictwa minionych wieków. Jest bezpośrednią spadkobierczynią dorobku królestwa, które w czasach odrodzenia stało na czele potężnej floty gwarantującej panowanie w licznych koloniach na wszystkich kontynentach znanego świata. Hołd władcom, odkrywcom, badaczom, politykom, a także zwykłym żeglarzom postanowiono złożyć w instytucji o nazwie Museu de Marinha położonej na terenie dzielnicy Belem, którą kilkaset lat temu mijały statki wypełnione po brzegi drogocennymi przyprawami.
Ajuda jest jednym z najstarszych ogrodów botanicznych w Portugalii. Mimo swojego uroku, ze względu na lokalizację, często jest omijany przez turystów. Moim zdaniem będąc dłużej w Lizbonie i planując odwiedziny dzielnicy Belém, koniecznie trzeba dodać go do swojej listy „do zobaczenia”. Dlaczego? Wszystkie argumenty znajdziecie w tym krótkim przewodniku.