Poniżej znajdziecie interaktywną mapę Lizbony i jej okolic. Przybliżenie i naciśnięcie na konkretny punkt pozwoli na przejście do pełnych informacji o danym miejscu.
Klasztor São Vicente de Fora (św. Wincentego za Murami) w Lizbonie jest wybitnym przykładem portugalskiego manieryzmu. Położony wśród stromych zboczy jednej z najstarszych dzielnic miasta – urokliwej Alfamy – obiekt został poświęcony świętemu Wincentemu z Saragossy, oficjalnemu patronowi Lizbony, którego pomnik można zobaczyć na pobliskim Largo da Portas do Sol.
Plac miejski, niegdyś imienia świętego Juliana został wytyczony staraniami architektów w 1755 roku, po tragicznym w skutkach trzęsieniu ziemi i tsunami, które zniszczyło dużą część zabudowań Lizbony. Wielka odbudowa stolicy kraju rozpoczęła się od stworzenia pewnych osi, mających stanowić bazę pod wizję przyszłych dzielnic. W części Baixa takimi punktami był nowy deptak Praça do Comércio oraz na położony na wschód rynek Praça do Município. Ten ostatni stanowi ważny, choć niedoceniany element zwiedzania dla turystów.
Zespół pałacowy (Palácio Nacional de Belém) w lizbońskiej dzielnicy Belém, naprzeciwko placu Afonso de Albuquerque, tuż przy rzece Tag, jest obecną oficjalną rezydencją Prezydenta Republiki Portugalskiej, konstytucyjnej głowy państwa.
Avenida da Liberdade (Aleja Wolności) jest bez najmniejszych wątpliwości jedną z wizytówek stolicy Portugalii. Często porównywana do paryskiej Champs-Élysées, uchodząca za kolebkę ekskluzywnych sklepów i restauracji ulica ma imponującą szerokość prawie stu metrów i ponad kilometr długości. Charakteryzuje się dziesięcioma pasami ruchu podzielonymi chodnikiem dla pieszych, który zdobią ogrody, niewielkie parki i urokliwe klomby. Aleja łączy ze sobą dwa wyjątkowe miejsca z w Lizbonie – skwer markiza Pombala za którym chowa się piękny park Edwarda VII, z placem Restauradores w centralnej dzielnicy Baixa.
Alcobaça jest niewielkim miastem położonym w malowniczym regionie Oeste, które niegdyś nosiło nazwę prowincji Estremadura. Ulokowane w mieście opactwo jest uznawane za jeden z najpiękniejszych gotyckich zabytków w Portugalii. Dodatkowo piękno osady podkreśla jej położenie wzdłuż rozległych dolin rzek Alcoa i Baça, skąd pochodzi jej nazwa.
Kościół św. Rocha w Lizbonie jest nierozerwalnie związany z dziejami zakonu jezuickiego na iberyjskich ziemiach. Świątynia zasłynęła z faktu bycia najstarszą bazą zgromadzenia, a także siedzibą Towarzystwa Jezusowego aż do kontrowersyjnej kasaty w drugiej połowie osiemnastego wieku. Barokowy budynek po dziś dzień zachwyca zebranymi bogactwami oraz faktem przetrwania niszczycielskiego trzęsienia ziemi z 1755 roku.
Zabytki przestrzeni użytkowej stanowią bardzo ważną część krajobrazu miejskiego. Most Ludwika I (Ponte de D. Luís) w portugalskim Porto jest wybitnym przykładem dziewiętnastowiecznej architektury służącej ludziom. Ten konstrukt stanowi dwupokładowy, metalowy, łukowy twór rozciągający się nad rzeką Douro między Porto a Vila Nova de Gaia. Most ma rozpiętość prawie dwustu metrów, co czyniło go w momencie budowy najdłuższym mostem dwukondygnacyjnym. Często turyści mylą most z pobliską przeprawą kolejową Maria Pia, którą wzniesiono wcześniej w bardzo podobnej estetyce industrialnej.
Batalha jest miastem o średniowiecznym rodowodzie. Samo to słowo oznacza “bitwę” i nie jest to bynajmniej wynikiem zwykłego przypadku. Miejscowość w dystrykcie Leiria została założona jako dar dziękczynny Bogu oraz zawierzona jego opiece po zwycięstwie w bitwie pod nieodległą Aljubarrotą. Miasto liczy zaledwie kilka tysięcy mieszkańców, a wśród przyjezdnych jest najbardziej znane z pięknego, gotyckiego klasztoru w samym centrum.
Praça do Comércio (plac handlowy) to jeden z głównych placów w Lizbonie i jednocześnie jedno z najpiękniejszych miejsc w mieście. Majestatyczny plac handlowy otoczony jest z trzech stron, zjawiskowymi XVIII-wiecznymi budynkami, a od południowej strony otwiera się na rzekę Tag. To miejsce gdzie kilkaset lat temu przybijały barki wypełnione po brzegi przyprawami sprowadzanymi z zamorskich kolonii Portugalii, a okolica dudniła dźwiękami zliczających wszystko urzędników.