Poniżej znajdziecie listę miejsc, które znajdują się w Lizbonie i w jej okolicach. Przewodnik po Lizbonie i najciekawszych miejscach w jej okolicach opublikowałem w osobnym wpisie.
„Perła w koronie Portugalii”, tak najczęściej określana przez Portugalczyków jest niewielka miejscowość pod Lizboną. „Jeśli masz 24 godziny na Portugalię – spędź je w Sintrze” słyszałem wielokrotnie, gdy znajomi polecali „swoje” miejsca na mapie kraju korka. Sintra dla Portugalczyków jest tym czym dla nas Zamek na Wawelu czy Krupówki w Zakopanem. Miejscem, które musi odwiedzić każdy przynajmniej jeden raz. Dlaczego?
Pokryty falującą mozaiką plac położony jest na północnych obrzeżach dzielnicy Baixa, czyli w tak zwanym Dolnym Mieście. Bezpośrednio na placu znajduje się stacja metra o tej samej nazwie. Pomimo, że dziś stanowi popularne miejsce spotkań niegdyś był areną krwawych, niechlubnych wydarzeń związanych z europejską walką przeciwko herezji.
Lizbonę można podziwiać na ogromną liczbę sposobów. Urok architektury stolicy Portugalii turyści poznają przechadzając się po wąskich, klimatycznych ulicach, jeżdżąc najbardziej znanym żółtym tramwajem czy jedną z tysięcy hulajnóg. Ważnym środkiem ułatwiającym przemieszczanie mieszkańców między niżej położonymi arteriami, a placami powyżej były od wieków windy.
Główny bulwar Lizbony, Avenida da Liberdade, zaczyna się od owalnego placu zwanego Praça dos Restauradores. Plac poświęcony jest przywróceniu niepodległości Portugalii w 1640 roku, po ponad półwieczu hiszpańskiej dominacji. Obelisk na środku placu stanowi monument pamięci z nazwami oraz datami bitew toczonych podczas wojny o przywrócenie niepodległości. Prostokątny rynek otaczają budynki z XIX i XX stulecia.
Położony na Alfamie kościół Santa Engracia był budowany przez blisko 300 lat. Z czasem stał się także miejscem pochówku – panteonem, mauzoleum – przeznaczonym dla najbardziej znanych Portugalczyków. Panteon narodowy zachwyca pięknym, barokowym wnętrzem i choć często omijany na turystycznych szlakach, z pewnością jest godny krótkiej wizyty.
Casa dos Bicos, czyli w tłumaczeniu „dom kolców” jest jedną z najbardziej urokliwych kamienic w obrębie centrum Lizbony. Swoją wyjątkowość zawdzięcza cudownemu ocaleniu podczas trzęsienia ziemi w 1755 roku. Ten fakt pozwolił na zachowanie się budynku w niezmienionej formie od czasu powstania przed kilkoma wiekami.
Igreja de Santo António de Lisboa, czyli świątynia im. świętego Antoniego w centrum stolicy Portugalii, jest przedstawicielem mieszanki stylów oraz nurtów barokowych i rokokowych. Patronem kościoła znajdującego się między dzielnicami Baixa i Alfama jest Antoni z Padwy, którego równie często współcześni chrześcijanie kojarzą z Lizboną.
Praça da Figueira jest jednym z licznych przykładów miejsc w Lizbonie, które zostały ponownie zagospodarowane po tragicznym skutkach trzęsieniu ziemi w połowie osiemnastego stulecia. Ten wspaniały w formie plac zaprojektowano w samym centrum dzielnicy Baixa, co ułatwia dostęp do niego dla wielu turystów odwiedzających stolicę Portugalii. Sama nazwa miejsca oznacza po prostu „skwer figowców”, chociaż współcześnie niewiele pozostało z oryginalnie posadzonych przed wiekami drzew.
Bazylika Estrela (Bazylika Królewska) i Klasztor Najświętszego Serca Jezusowego są położone w pewnym oddaleniu od centrum Lizbony. Sprawia to, że kompleks, całkiem niesłusznie, bywa omijany przez turystów poznających zabytki stolicy Portugalii. Uważni zwiedzający z pewnością docenią bogactwo barokowego wykończenia osiemnastowiecznej stylistyki. Przyjmuje się, że to właśnie on stanowi najznamienitsze dzieło portugalskiego baroku i architektów z Mafry, którzy są autorami m.in. pałacu narodowego w Mafrze.
Klasztor São Vicente de Fora (św. Wincentego za Murami) w Lizbonie jest wybitnym przykładem portugalskiego manieryzmu. Położony wśród stromych zboczy jednej z najstarszych dzielnic miasta – urokliwej Alfamy – obiekt został poświęcony świętemu Wincentemu z Saragossy, oficjalnemu patronowi Lizbony, którego pomnik można zobaczyć na pobliskim Largo da Portas do Sol.