W urokliwym centrum Faro znajduje się stosunkowo kościół Igreja do Carmo. Świątynia najbardziej znana jest z niewielkiej kaplicy kości, wyłożonej czaszkami i kośćmi ponad 1200 mnichów. Sam obiekt wnosi się na niewielkim podwyższeniu, a przed jego wejściem znajdziemy plac wyłożony wzorzystą kostką (calçada portuguesa), którą wieńczy znak zakonu karmelitańskiego ze słynną górą w pobliżu izraelskiej Hajfy i trzema gwiazdami.
Spis treści
Historia budowy
Calcada portuguesa czyli „kostka portugalska” jest z jednym z elementów wyróżniających ulice w Portugalii
Prace nad budową kościoła rozpoczęto w 1713 roku, a ukończono po zaledwie sześciu latach intensywnych prac. Przyjmuje się, że na tempo konstruowania miały wpływ liczne dochody z portugalskich, zamorskich latyfundiów. Związana z tym jest pewna niepochlebna dla ówczesnych anegdota. Mówi ona o rzekomym strachu przed gniewem bożym po licznych epizodach znęcania się nad tubylczymi niewolnikami na terenie dzisiejszej Brazylii. Władze zarówno cywilne, jak i kościelne chciały za wszelką cenę, jak najszybciej oczyścić swoje sumienia i wynagrodzić za krzywdy wyrządzone amerykańskim autochtonom po przez wzniesienie kompleksu sakralnego. Początkowa wygląd świątyni był wynikiem szablonowej interpretacji, ortodoksyjnego architekta karmelitańskiego i została wykonana w tak zwanym stylu „chão”, czyli prostym. Po trzęsieniu ziemi w 1755 roku zabytek gruntownie przebudowano wraz z całą fasadą oraz prezbiterium w stylu późnego baroku.
Najbardziej znaczącymi ozdobami wewnątrz kościoła są liczne, pozłacane ołtarze, należące do arcydzieł stworzonych przez mistrza Manuela Martinsa w latach trzydziestych XVIII wieku i były klasycznym, pierwszym przykładem nurtu „joanine” w rejonie Algarve. Pozostałe wyposażenia apsyd pochodzą również z tego okresu.
Detale i wnętrze kościoła
Igreja do Carmo jest wyjątkowo interesująca, z imponującą barokową fasadą, dwoma wieżami i wnętrzem pełnym misternie rzeźbionych ołtarzy. Z zewnątrz na uwagę zwiedzających zasługuje przede wszystkim odznaczająca się asymetria formy i ciekawe, żółte wykończenia górnego panelu frontu świątyni. Widoczne drewniane ozdoby drzwi pozwalają na obycie się z faktem, że po przekroczeniu wrót kościoła każdego uderzy nas widok misternie rzeźbionych ołtarzy, akcesoriów liturgicznych i elementów wykończeniowych, którymi sam kościół jest wypełniony. Drewniane akcenty współgrają z kremowymi ścianami i stosunkowo niewielkimi, witrażowymi oknami.
Na ołtarzu głównym, w obrębie górnego panelu, po prawej stronie turyści odnajdą wizerunek świętego Telesfora. Z naprzeciwka, dostrzec można posąg innego papieża – Dionizego. Dół mieści w sobie rzeźby dwóch proroków starotestamentalnych, a więc Eliasza oraz Elizeusza. Nawy boczne oddano następującym patronom: Józefowi, Szymonowi, Teresie i Bertoldowi.
Kaplica kości
Kaplica kości jest w rzeczywistości niewielka, ma ok. 6 metrów długości
W tylnej części kościoła, po prawej stronie, małe drzwi prowadzą do otoczonego murem ogrodu. Ten idylliczny skwer jest miejscem, gdzie zwiedzający odnajdą Capela dos Ossos. Kości i ponad 1200 czaszek zdobiących każdą powierzchnię kaplicy należą do karmelitańskich mnichów, którzy kiedyś służyli w sąsiednim kościele. Ich szkielety ekshumowano z pobliskiego cmentarza w 1816 roku. Sakralne pomieszczenie ma służyć obecnie jako przypomnienie prostego, świętego życia zakonników niegdyś tu mieszkających oraz fakt, że życie ludzkie jest ulotne. Napis nad drzwiami brzmi: „Para aqui a thinkar que este estado has de chegar” („Zatrzymaj się tutaj i pomyśl, że ty również osiągniesz ten stan”).
Podobną, lecz znacznie bardziej imponującą rozmiarami kaplicę można znaleźć w Evorze, w pobliżu Lizbony.
Zwiedzanie
Zwiedzanie kościoła jest oczywiście bezpłatne. Płatny jest wstęp do kaplicy kości – wejście kosztuje 2 euro. Kościół dla zwiedzających otwarty jest od poniedziałku do piątku od 10:00 do 13:00 i od 15:00 do 17:30. W soboty od 10:00 do 13:00. W niedziele kościół i kaplica nie są dostępne do zwiedzania – odbywają się tylko msze święte.
