Miramar jest niewielkim miasteczkiem, położonym na południe od Porto. Bezpośrednie sąsiedztwo dużej metropolii, bogata sieć komunikacyjna z szybką koleją na czele, czy rozwinięta infrastruktura turystyczna sprawia, iż wioskę uznano po latach za modny kurort. Popularność nie przyćmiła jednakże atmosfery miejsca, okrytej nutką tajemnicy opisywanej w co najmniej kilku legendach oraz lokalnych, ustnych podaniach.
Spis treści
Kaplica w Miramar
Najbardziej rozpoznawalnym zabytkiem, obowiązkowym punktem na mapie podczas zwiedzania terenów wokół Porto jest kaplica Capela do Senhor da Pedra. Tej niezwykłej urody budowla sakralna została wzniesiona na skałach przy lokalnej plaży.
Jej wyjątkowa lokalizacja sprawia, iż podczas codziennego przypływu wody oceaniczne zalewają peryferyjne fragmenty promenady, czyniąc formacje granitowe na fundamentach czymś w rodzaju wyspy. Widok ten jest szczególnie oszałamiający podczas gwałtownych zmian pogody, gdy warunki atmosferyczne, deszcz, silny wiatr, a także wysokie fale nadają krajobrazowi tajemniczy, mistyczny, wręcz zatrważający klimat. Aby zwiedzić wnętrze turyści mogą wybrać krótką, acz dość męczącą wędrówkę schodami lub ekstremalną formę wspinaczki po śliskiej skale. Zaledwie po krótkiej chwili wysiłku zwiedzający stoją przed wejściem, które ozdabiają płytki azulejos po prawej oraz lewej stronie od masywnych drzwi.
Fantazyjne kształty na ceramice układają się dość wyraźnie w napisy. Pierwszy brzmi oryginalnie następująco „o local onde se levanta esta capela do senhor da pedra é certamente o mais antigo lugar de culto da freguesia antes de nele se celebrar a Cristo seria altar pagão” i znaczy tyle co „miejsce, gdzie kaplica broni kamiennego urwiska, a jest także najważniejszym wyrazem kultu Jezusa Chrystusa, było niegdyś ołtarzem pogańskich obrządków”. Drugi głosi „a origem do grupo populacional de Gulpilhares remonta a maior antiguidade como bem se demonstra com o notável espólio arqueológico que nesta região tem sido achado”, które można przetłumaczyć w ten sposób „historia wspólnoty ludzkiej z Gulpilhares sięga starożytności, a charakteryzuje się niezwykłym dziedzictwem archeologicznym, które znaleziono w tym regionie”.
Świątynię na planie sześciokąta zbudowano w drugiej połowie siedemnastego stulecia. Konsekracji dokonano prawdopodobnie w 1683 roku. Wnętrze kaplicy idealnie wpisuje się więc w estetykę wzornictwa tamtej epoki. Zarówno nawa główna z apsydą, jak i ołtarze boczne zaplanowano w myśl idei baroku i rokoko. Po przekroczeniu progu prezbiterium turysta dostrzeże liczne zdobienia płytkami złota oraz nielicznie zachowane rzeźby. Kościół stanowi współcześnie również coś w rodzaju punktu orientacyjnego dla rybaków i żeglarzy. Można go porównać do swoistej latarni morskiej.
Legendy
Tłumaczenie pierwszej inskrypcji brzmi na tyle tajemniczo, że stało się pożywką dla wielbicieli teorii spiskowych oraz pasjonatów legend z nutą grozy. Istnieją przekonania mówiące o przerażającym miejscu kultu bóstw pogańskich, które zrównano z ziemią wraz z nadejściem chrześcijaństwa. Pierwotni mieszkańcy tych ziem składali na skałach fundamentu kaplicy krwawe ofiary na cześć morskich duchów, błagając o wysłuchanie próśb, bądź odpuszczenie win ciążących na nich.
Druga historia dotyczy genezy budowy kościoła. Przypuszcza się, iż przed setkami lat pewien młody rybak zobaczył coś niezwykłego. Gdy wracał zmęczony po całodniowej pracy, usiadł bez sił na brzegu plaży, kontemplując widok zachodzącego słońca. Wówczas dostrzegł postać wynurzającą się z toni oceanu. Po zbliżeniu się rozpoznał w sylwetce Jezusa Chrystusa stojącego na skałach i obejmującego swym wzrokiem pas portugalskiego wybrzeża.
Inne relacje wspominają jedynie o nagłym, jasnym błysku, dostrzeżonym przez parafian podczas modlitwy. To świetlne zjawisko zinterpretowano jako idealną destynację do budowy nowej kaplicy. Współcześnie tradycje te kultywuje się między innymi w Uroczystość Świętej Trójcy, podczas której wyrusza paradna procesja z centrum Miramar na plażę, a nosi nazwę „Romaria do Senhor da Pedra”. Mistyczna aura miejsca sprawia, iż nawet kształt skał bywa analizowany przez miejscowych. W ten sposób wcięcie w granicie w kształcie podkowy po stronie otwartego akwenu może należeć do osła Matki Boskiej lub być odbiciem kopyt konia króla Sebastiana, którego kult narósł w XVIII wieku (sebastianizm).
Plaże w pobliżu
Miasto Miramar ma trzy plaże w bezpośredniej okolicy, czyli Praia do Senhor da Pedra, Praia da Sãozinha i Praia de Miramar. Choć te kilka kąpielisk może mieć różne nazwy, są częścią tego samego odcinka wybrzeża, a cechują się niemal identycznymi walorami krajoznawczymi. Praia da Sãozinha jest najbardziej wysunięta na północ i ma bardziej naturalny wygląd, gdyż otaczają ją dzikie wydmy. Praia do Senhor da Pedra wychodzi naprzeciw zabytkowej kaplicy oraz szczyci się bliskością głównych obiektów turystycznych. Ostatnia prowadzi na południe od nadmorskiej promenady i rozciąga się wzdłuż klubu golfowego. W lecie odcinek spacerowy Rua Esplanada da Praia będzie zapewne najbardziej ruchliwy, ponieważ posiada najłatwiejszy dostęp oraz parking. Na całej linii brzegowej znajduje się ponadto drewniana, podwyższona ścieżka, dzięki której można łatwo dojść nad sam ocean.
